امان الله خان به این نتیجه رسید که انگلستان از طریق دیپلماتیک استقلال افغانستان را به رسمیت نمی‌شناسند، بنابر‌این بر عیله نیروهای انگلیسی اعلام جهاد نمود و اقدام به بسیج همگانی مردم نمود و دستور اعزام نیرو به جبهه‌ها را صادرکرد و اقشار مختلف مردم افغانستان، برای رفتن به جبهه‌ها به جوش و خروش افتادند.
بعد از بسیج مردم و اعزام یک هیأت دیپلماتیک به روسیه و کشورهای اروپایی جهت معرفی افغانستان به عنوان یک کشور مستقل، نیروهای نظامی افغانستان از سه جبهه مختلف به مناطق مرزی اعزام شدند تا به امنیت مرزها بپردازند و در صورت لزوم با متجاوزین بر خورد نمایند. پس از حمله نیروهای افغانی، انگلیسیها 7 روز بعد حملات خود را آغاز کردند و وارد خاک افغانستان شدند و منطقه "دکه" را اشغال کردند. بعد از آغاز جنگ، مناسبات دولت افغانستان و انگلیس قطع شد و انگلیسیها سردار
عبدالرحمان خان سفیرکبیر افغانستان را از دهلی اخراج کردند و دولت افغانستان نیز حافظ سیف‌الله سفیرکبیر انگلیس را از کابل اخراج کرد. بعد از اخراج سفیر انگلیس، شهر جلال‌آباد و بعد کابل بمباران شد . امان الله خان اعلام رسمی جهاد داد. علما و روحانیون نیز از وی پشتیبانی کردند. سرانجام با پیشروی و مقاومت نادر خان که در اثر همکاری فعال علمای قدرتمند قبایل منطقه حاصل شد، انگلیسها وارد مذاکره شدند که در نهایت به استقلال افغانستان انجامید. ولی برخی از مورخان بر این باورند که علی‌رغم پیشروی در جبهه جنوبی، نیروهای افغانی در جبهه شرقی چندان موفقیتی به دست نیاورند و با توجه به بمباران هوایی و تبلیغاتی که بر عیله جنگ صورت می گرفت، امان الله خان مجبور شد به تقاضای آتش بس تن در دهد. به رسمیت شناخته شدن استقلال افغانستان از سوی انگلیس بزرگترین دست آورد جنگ سوم افغان و انگلیس بود که امان الله خان آن را بزرگترین دست آورد خود و مردم افغانستان می‌دانست.
