تحصیلات
محل تحصیل
( از ۱۲۹۰ه.ش. تا ۱۲۹۵ه.ش. )
پس از اتمام تحصيلات در مدرسه علوم سیاسی، در روزگار
احمدشاه قاجار، دولت ایران قریب بیست نفر از جوانان کشور را تحت سرپرستی ریشارد برای ادامه تحصیل به اروپا فرستاد، از جمله علی اکبر سیاسی در زمره آن بیست نفر بود. در این سفر برای هرکدام از محصلین نام خانوادگی انتخاب شد و چون علی اکبر رشته سیاسی خوانده بود نام خانوادگی سیاسی را برای خویش انتخاب کرد. پس از ورود به پاریس وارد دانشسرای "رو آن" شد و به تحصیل در رشته علوم تربیتی و روانشناسی پرداخت و مدت تحصیل وی مجموعاً پنج سال به طول انجامید و در 1296 به ایران بازگشت.
پس از انجام تحصیلات ابتدائی و متوسطه وارد مدرسه عالی علوم سیاسی مشیرالدوله شد و دانشنامه گرفت.
( از ۱۳۰۸ه.ش. تا ۱۳۰۹ه.ش. )
علی اکبر سیاسی در 1308 مجدداً برای ادامه تحصیل به اروپا رفت و در رشته روانشناسی دکترا گرفت
مناصب و مشاغل
وزیر
( از ۱۳۲۱ه.ش. تا ۱۳۲۳ه.ش. )
در کابینه احمد قوام وزارت فرهنگ را عهده‌دار شد. سیاسی در این سمت قانون تعلیمات اجباری را از مجلس سیزدهم گذرانید و برای دانشگاه تهران که ضمیمه وزارت فرهنگ بود استقلال گرفت و از طرف روساء دانشکده‌ها به ریاست دانشگاه مستقل تعیین شد.
( از ۱۳۲۳ه.ش. تا ۱۳۲۵ه.ش. )
در کابینه محمد ساعد به وزارت امور خارجه معرفی گردید.
رئیس
( از ۱۳۲۱ه.ش. )
در 1321 به ریاست دانشکده ادبیات برگزیده شد.
( از ۱۳۲۱ه.ش. تا ۱۳۳۳ه.ش. )
دکتر علی اکبر سیاسی مجموعاً مدت 12 سال ریاست دانشگاه تهران را عهده‌دار بود. در سال 1333 به موجب طرحی که از طرف یکی از نمایندگان به مجلس داده شد، انتخاب ریاست دانشگاه از رؤسای دانشکده‌ها سلب و قرار شد وزیر فرهنگ سه نفر از اساتید دانشگاه را که رتبه آنها از 9 کمتر نباشد به شاه پیشنهاد کند و شاه یکی از آنها را انتخاب کند. لذا جعفری وزیر فرهنگ وقت، سه نفر را پیشنهاد نمود. نفر اول دکتر منوچهر اقبال بود که به ریاست دانشگاه انتخاب گردید. دکتر اقبال برای تقدیر از خدمات دکتر سیاسی به وی مقام ریاست افتخاری دانشگاه تهران را داد.
دکتر علی اکبر سیاسی پس از کنار رفتن از ریاست دانشگاه، تلاشی برای کارهای دولتی به عمل نیاورد و همچنان با استادی و تدریس در دانشکده ادبیات امرار وقت می‌کرد و سرانجام بازنشسته شد و به مقام استادی ممتاز رسید.
عضو
( از ۱۳۱۷ه.ش. )
درسال 1316 شمسي باتصويب فرهنگستان ايران، وزارت معارف به وزارت فرهنگ تغييرنام داده ودرپي آن شوراي عالي معارف به شوراي عالي فرهنگ تبديل شد. اولين جلسه شوراي عالي فرهنگ در26مهرماه 1317 به رياست
اسماعیل مرآت، كفيل وزارت فرهنگ تشكيل شد.
مدرس
( از ۱۲۹۶ه.ش. )
در 1296 از فرانسه به ایران بازگشت و به استادی مدرسه دارالفنون مشغول شد.
( از ۱۳۰۹ه.ش. )
سیاسی در 1309 به ایران بازگشت و در دارالمعلمین عالی نیز به تدریس روانشناسی و فلسفه پرداخت.
مترجم
( از ۱۲۹۸ه.ش. تا ۱۳۰۰ه.ش. )
در 1298 علاوه بر تدریس به سمت مستشار و مترجم سفارت فرانسه در تهران برگزیده شد و قریب دو سال در آن سمت انجام وظیفه نمود.
همکاری با
جمعیت ایران جوان پس از مدتی روزنامه‌ای به نام جمعیت که بطور هفتگی منتشر می‌شد دائر کردند که شماره اول آن دوازده صفحه بود و مطالب متنوعی در آن نوشته شده و چندین کاریکاتور هم در آن شماره به چشم می‌خورد. وقتی سردار سپه قدرت گرفت، اعضاء مؤسس ایران جوان را پذیرفته و مرامنامه آنها را مطالعه و مورد تصویب و اجرا قرار داد.
گرایشات
موسس
( از ۱۲۹۹ه.ش. )
سیاسی پس از بازگشت از اروپا در فکر تغییراتی در شئون مختلف کشور افتاد و با مشارکت عده‌ای از دوستان خود جمعیتی به نام ایران جوان تأسیس کرد. هسته اصلی این جمعیت غیر از سیاسی عبارت بودند از:
حسن مشرف نفیسی،
اسمعیل مرآت،
محمد وحید تنکابنی، محسن رئیس، جواد عامری. در مرامنامه آنها آمده بود: تجزیه امور مدنی از مسائل روحانی، الغاء کاپیتولاسیون، الغاء محاکم خصوصی و ارجاع کلیه امور به محاکم عمومی، تجدیدنظر در قراردادهای گمرکی، ایجاد راه‌آهن، ایجاد مدارس عمومی و اجباری برای پسران و دختران و چند مورد دیگر.
آثار
نویسنده
( ۱۳۱۷ه.ش. )
( ۱۳۶۶ه.ش. )
جلد یک، 1366
( ۱۳۱۷ه.ش. )
( ۱۳۲۹ه.ش. )
( ۱۳۳۳ه.ش. )
( ۱۳۶۶ه.ش. )
( ۱۳۶۶ه.ش. )
( ۱۳۴۱ه.ش. )
روابط خانوادگی
دارای رابطه خانوادگی با
علی اکبر سیاسی همسر دختر (روشن ملک)صمصام الملک بود.
