نام کامل وی حافظ عبدالجلیل الجمیل و ملقب به به جمیل که برگرفته از نام خاندان او «آل جمیل» است می باشد.
او شاعر و از پیشگامان نواندیشی در شعر می باشد، او پس از فراغت از تحصیل به بغداد بازگشت و به عنوان مدرس در راهنمایی مرکزی و سپس در دارالمعلمین و سرانجام در دبیرستان بصره مشغول به کار شد.
او پس از بروز اختلافات با حکومت از کار خود کناره گیری کرد و از شهرت و جایگاه والایی در میان شعرای عراق برخوردار گردید.
خاندان او از جمله خاندان های اصیل بغداد در زمینه علوم دینی هستند.
حافظ جمیل در زمینه شعر تحت تأثیر زهاوی و الرصافی بودکه هر دو از جمله افراد برجسته ای بودند که در مجالس هفتگی که پدر وی آن ها را برپا می کرد شرکت می نمودند.
او در دوران تحصیل خود در دانشگاه آمریکایی بیروت با شعرای برجسته ای نظیر بشارة الخوری، امین نخلة و امین تقی الدین آشنا شدو آنها در زمینه نوآوری اندیشه در شعر عربی به وی کمک کردند. او در تمام اغراض شعری به ویژه در خمریات، غزل و وصف مهارت داشت.
