نام کامل وی بدر بن عجیل بن سلمان بن ثنیان بن حمد بن رمیض بن عمارة بن صالح می باشد، او در منطقه آلبو صالح نزدیکی منطقه حورالحمار متولد شد. وی منتسب به مالک المنتفق بن عامر بن صعصعه از قبیله هوازان از قبله قیس عیلان مضری عدنانی می باشد. او دارای چند فرزند است که بزرگترین آنها «شیخ حسن» می باشد.
او رئیس قبیله «بنی مالک» است، این قبیله به چند عشیره تقسیم می شود که از جمله آنها عشیره «آلبو صالح» هستند و «صالح» جد بزرگ آنهاست که عشیره به نام او نامگذاری شده است. اصلیت عشیره «بنی مالک» به «مالک المنتفق بن عامر بن صعصعه» از هوازان تابع «قیس عیلان مضری عدنانی» می رسد.
ریاست بدر رمیض بر قبیله خود حدود 30 سال طول کشید، در اسناد عثمانی آمده است که وی رهبری اسطوره ای بوده که درباره اش داستان های شگفت انگیزی روایت شده است، از جمله اینکه او با 96 زن ازدواج کرده است و دارای 24 پسر و 36 دختر می باشد.
او پس از جنگ جهانی اول در برابراشغال مقاومت کرد، زمانی که امیر فیصل به عنوان پادشاه عراق انتخاب شد وی برای استقبال از امیر بیرون نیامد و علت این امر را حمایت امیر از انگلیس عنوان کرد، «حسن بن شیخ بدر» پسر «بدر رمیض» نماینده مجلس عراق بود که مدتی از سوی انگلیسی ها در زندان ناصریه زندانی بود و از او به عنوان وسیله فشار بر «شیخ بدر» استفاده کردنداما در اواخر امر انگلیس ها نتوانستند به خواسته خود برسند و حسن بدر توانست با پرداخت 10000 روپیه از زندان فرار کند، به دنبال این اقدام مقامات انگلیس ضمانت وثیقه ای رادر قبال آزادی «حسن بدر» درخواست کردند و چنین مقرر شد که وی در ناصریه بماند و «شیخ عجمی السعدون» ضمانت وی را کرد، اما «حسن بدر» پس از خروج از زندان گریخت تا اینکه به منطقه «بدر» رسید و سعدون مجبور به پرداخت مبلغ ضمانت شد.
