حریری پس از مهاجرت به عربستان برای مدتی از طریق تدریس کسب درآمد نمود وسپس به صنعت ساخت و ساز مشغول شد . پس از سال 1969 او وارد فعالیت تجاری با یک شرکت ساخت و ساز فرانسوی (Oger) شد و ساخت یک هتل در طائف را آغاز نمود که این ساخت و ساز توجه ملک خالد رابه خود جلب کرد ، حریری شرکت « سعودی اوجیه » را تشکیل داد که به اصلی ترین شرکت ساخت و ساز خانواده سلطنتی عربستان تبدیل شد و در تمام کارهای توسعه ای آنها مورد استفاده قرار گرفت . در نتیجه این همکاری پس از گذشت پند سال از اولین قرارداد حریری با ملک خالد ، حریری به یک مولتی میلیاردر تبدیل شد .
پس از کسب درآمد فراوان حریری اقدام به انجام برخی کارهای بشردوستانه از قبیل ساختن ساختمان و ایجاد امکانات آموزشی در لبنان نمود .اولین گام در این راه تشکیل انجمن اسلامی فرهنگ و تحصیل بود که در سال 1979 تأسیس شد .که چندی پس از آن به بنیاد حریری تغییر نام داد.
در اوایل دهه 80 حریری به لبنان بازگشت و با کمک مالی به گروه های مختلف سعی در عنوان نمودن نام خود نمود ، گرچه جایگاهش را به عنوان یک مشاور سیاسی به شاهزاده بندر بن سلطان حفظ کرد .او به عنوان یک مرد قدرتمند سعودی به شمار می آمد به خصوص پس از سقوط « ساف » و فقدان حضور یک رهبر سنی در مقابل پاسخی به رشد قدرت شبه نظامیان شیعه « امل » در سال 1992 بود .
او در سال 1982 ، 12 میلیون دلار به قربانیان جنگ 1978 در جنوب لبنان هدیه نمود و با درآمد شرکتش به به پاکسازی بیروت کمک کرد . وی به جامعه سیاسی و تجاری پس از جنگ تسلط فراوانی داشت و در بازسازی بیروت پس از 15 سال جنگ داخلی نقش بسزایی ایفا نمود . او پس از پایان جنگ به عنوان نماینده خانواده سلطنتی سعودی در کشور فعالیت کرد ، زمینه توافق نامه طائف در 1989 ، که در آن عربستان سعودی گردهم آوری جناح های جنگی را سازمان دهی کرده بود ، فراهم کرد . طائف به جنگ داخلی خاتمه داد و شرایط را برای نخست وزیری حریری فراهم نمود .
پس از پایان جنگ داخلی و در دوره ریاست جمهوری الیاس الهراوی حریری نخست وزیر شد .او اصلاحاتی اقتصادی انجام داد که مورد تحسین قرار گرفت .اولین دوره نخست وزیری او تا سال 1998 بود و سلیم الحص به عنوان نخست وزیر جایگزین او شد ، در واقع به دنبال کشمکش میان حریری و رئیس جمهور جدید امیل لحود ، او از قدرت کناره گرفت .
در اکتبر سال 2000 حریری برای دومین بار به نخست وزیری برگزیده شد و کابینه اش را تشکیل داد . او در سپتامبر سال 2004 از قطعنامه 1559 شورای امنیت مبنی بر درخواست خارج شدن تمام نیروهای خارجی که در لبنان مانده اند ، دفاع کرد . در 20 اکتبر 2004 با استعفاء از سمتش دوره دوم نخست وزیری اش به پایان رسید .
حریری برنامه سیاست اقتصادی پرتکاپویی را به اجرا درآورد . شاید مهم ترین کار او در آغاز فعالیتش طرح برنامه « افق 2000 » ، نامی که دولت بر برنامه دوباره جوان سازی نهاده بود ، باشد . بخش عظیمی از افق 2000 سولیدر ، سرملیه داری خصوصی ، شرکت ساخت و ساز که برای بازسازی کشور پس از جنگ به وجود آمده بود ، بود . افق 2000 محرک های اقتصادی از طریق سرمایه گذاری مستقیم خارجی ها بود ، به خصوص از شرکت های خارجی و کسانی که علاقه مند به توسعه لبنان بودند حمایت می نمود .وی قوانین مالیاتی را ساده تر نمود و معافیت های مالی برای سرمایه گذلران خارجی در نظر گرفت .سیاست های اقتصادی او در سال های اول نخست وزیری اش پیشرفت چشمگیری داشت . در سال های 93_1992، 6 درصد درآمد ملی کشور افزایش پیدا کرد ، سرمایه بانک های تجاری نیز 2 برابر شد .
رفیق حریری 2 بار ازدواج کرده و 7 فرزند دارد .
در 14 فوریه 2005 رفیق حریری در انفجار یک خودروی بمب گذاری شده درگذشت . در این انفجار 22 نفر دیگر که بیشتر آنها محافظان شخصی حریری بودند جان خود را از دست دادند ، حریری همراه محافظانش به خاک سپرده شد در سال 2006 طی گزارشی توسط سرجبرامیرترز اعلام شد که طبق شواهد موجود در صحنه جنایت و آزمایش DNA شاید این بمب گذاری انحطاری توسط یک مرد جوان صورت گرفته است . در پی این ماجرا یک دادگاه تحت حمایت سازمان ملل متحد 4 حکم دستگیری برای حزب الله صادر نمود .
