سید کاظم بلبل دوازده ساله بود که پدرش به دست کارگزاران امیر عبدالرحمان خان کشته شد.
در سال 1299 از نجف به افغانستان بازگشت و با استفاده از تجربیات خود محافل روضه خوانی، سخنرانی و عزاداری امام حسین (ع) را بر پا کرد و خانه خود را حسینیه نمود و روزهای جمعه در آنجا سخنرانی و روضه خوانی می‌نمود.
او در شعر نیز دستی توانا داشت. دیوان اشعارش به کوشش عرفانی توسط مؤسسه انتشاراتی فرهنگ انقلاب اسلامی افغانستان در سال 1365 در ایران به چاپ رسیده است.
