در دوره حبیب الله خان به ملک الشعرا ملقب شد. در زمان امان‌الله خان با دربار او و با نشریه سراج الاخبار همکاری داشت. مدتی بعد از دربار امان الله خان کناره گرفت و مدت شش سال در بدخشان در فقر و تنگدستی به سر برد.
او شاعر و نویسنده ای توانا بود که بیشتر مضمون آثارش از مفاهیم انسانی و اجتماعی موج می‌زد. زبانی ساده و دور از ابهام داشت. آثارش نشان می‌دهد که با افکار افلاطون، ارسطو، شیخ صدوق، جعفر قمی، علامه مجلسی، امام محمد غزالی، سقراط، نیوتن، هربرت اسپنسر و. . . به خوبی آشنایی داشته است.
